Dat het vertrouwen in de overheid nu tanende is, komt deels ook door de decennialange nadruk op zelfredzaamheid en eigen verantwoordelijkheid.
Het zou het vertrouwen in de lokale overheid ten goede komen, als gemeenten inwoners meer bij de hand zou nemen bij het regelen van zaken als bijstand of huishoudelijke hulp en ondersteuning. Als de gemeente wat beter voor mensen zou zorgen.
Commentaar in Trouw over het tanende vertrouwen in de lokale overheid
PERSBERICHT
Zelfstandigheid is al jarenlang een leidend ideaal in de zorg voor mensen met een beperking, net als in andere delen van de langdurige zorg. Idealen als zelfstandigheid en ‘versterken van eigen regie’ suggereren dat afhankelijkheid een groot probleem is en zelfstandigheid de oplossing. Afhankelijkheid is echter niet per se een probleem, zo blijkt uit het onderzoek De kunst van ambachtelijke afstemmingdat onderzoekers van de Universiteit voor Humanistiek op 23 mei aan Minister de Jonge aanbieden. Afhankelijkheid wordt pas een probleem wanneer mensen met een beperking (en hun verwanten) binnen afhankelijkheidsrelaties onzichtbaarheid, onmacht of ongelijkwaardigheid ervaren.
Recent decades have witnessed mounting attention to the theme of recognition, both in public policy and in the academic world. Scholarly debate on recognition is dominated by philosophers, while the policy debate is dominated by political and educational perspectives. A sociological perspective has scarcely been developed. In this article, we approach recognition as a sociological phenomenon with the aid of Collins’ theory of Interaction Ritual Chains. Our research is located in three Dutch sheltered workshops that aim to provide recognition through work to young men with mild intellectual disabilities. While Collins provides an interesting interactional perspective to distinguish between different situations of recognition, we add an institutional dimension by showing how individualising labour-market policies and care practices articulate a set of ‘interaction rules’ that encourage some recognition rituals and foreclose others. This demonstrates the importance of a sociological contribution to the debate on recognition, and points to ‘unintended consequences’ of policies that aim to strengthen recognition in ways that in fact cannot be achieved by those involved. Such a sociological perspective can bring out more practical and nuanced accounts of recognition, and enrich both scholarly and policy debates on this topic.
‘Het basisprobleem van de bijstand is dat mensen er gemakkelijker in dan uit komen. Het is meer een vangnet dan een trampoline. Alles wat het huidige beleid versoepelt, moet je dan ook omarmen.’
Interview in de Volkskrant omtrent experiment versoepeling bijstand. Te lezen op volskrant.nl en hier.
Sociale en sportinterventies onder de loep. 1 december lezing op conferentie ‘Kwalitatief onderzoek naar buurtontwikkeling’ in Pakhuis de Zwijger, Amsterdam
