Evelien Tonkens is hoogleraar Burgerschap en Humanisering van de Publieke Sector aan de Universiteit voor Humanistiek te Utrecht
Carel Muller en Het zelfontplooiingsregime
Proefschrift aangehaald in NRC n.a.v. overlijden Carel Muller
“Het zelfontplooiingsregime heet het boek dat socioloog, oud-Groen Links-politicus en (inmiddels) hoogleraar Evelien Tonkens in 1999 over Dennendal publiceerde. Ondertitel: De actualiteit van de jaren zestig. In dat boek, tevens proefschrift, beschrijft ze hoe Carel Muller in 1969 op 32-jarige leeftijd aantrad als ‘psychologisch directeur’ en in die positie bijna vrij spel kreeg. Dennendal was onderdeel van het psychiatrisch ziekenhuis Willem Arntsz Hoeve, maar de psychiaters daar bemoeiden zich nauwelijks met de zwakzinnigenzorg (tegenwoordig zorg voor verstandelijk gehandicapten). Die had (en heeft) traditioneel weinig aanzien vanwege het gebrek aan behandelmogelijkheden.”
Lees het artikel op NRC.nl en klik op de afbeelding voor een pdf van het boek.
'In een welvarend land wordt de zorg steeds duurder. Niks mis mee, zegt deze hoogleraar'
Interview op de Correspondent
Onder het mom van ‘zelfredzaamheid’ probeert de overheid al jaren te bezuinigen op de zorg, met dramatische gevolgen voor de jeugdzorg en ggz. Maar in een welvarend land horen stijgende zorgkosten er volgens hoogleraar Burgerschap Evelien Tonkens gewoon bij. Wil je de zorg écht verbeteren, focus dan niet op geld en concurrentie, maar op solidariteit en innovatie.
Lees het interview op de Correspondent
Hoe rechtvaardig zijn verschillen in de bijstand?
Wat is een rechtvaardige bijstand? Welke rechten en plichten vinden bijstandsgerechtigden redelijk? Wat vinden ze van de verplichting om een tegenprestatie te leveren? En wat vinden ze ervan dat er grote verschillen zijn tussen gemeenten, en je in de ene gemeente 4 dagen per week een ‘tegenprestatiei moet leveren maar in de andere gemeente maar 4 uur?
In dit magazine doen wij verslag van de bevindingen van ons onderzoek naar deze en andere vragen over (on)rechtvaardigheid in de bijstand en indirect over de verzorgingsstaat in meer algemene zin.
Effectieve burgerparticipatie
Evelien Tonkens en Menno Hurenkamp schreven in het voorjaar van 2019 op verzoek van de commissie Infrastructuur en Ruimtelijke Ordening van de Eerste Kamer een adviesnota over burgerparticipatie. De aanleiding is de beoogde invoering van de zogenaamde Omgevingswet. Daarin moet al het ruimtelijke ordeningsbeleid gebundeld worden – en moet dus ook de inspraak van burgers geregeld worden. Op die inspraak is echter nog wel wat aan te merken, zoals Tonkens en Hurenkamp ook toelichtten tijdens een Commissievergadering. De nota en toelichting leidde tot vragen van de Eerste Kamer aan de Minister van VROM, Stientje van Veldhoven. De regering noemt in antwoord op die vragen de door Tonkens en Hurenkamp gedane suggesties ‘belangrijk’ en erkent de noodzaak tot maatwerk in participatie. In welke mate de adviezen worden opgevolgd, zal nog moeten blijken. Het kan zijn dat de Omgevingswet nog even op zich laat wachten.
De beste de baas?
“Wie een topdiploma heeft werkt zich bijna dood, de rest scharrelt doelloos rond”. Ons boek uit 2008 is vermeld in NRC in een recensie van drie boeken over meritocratie. Klik op de afbeelding voor een gratis pdf.
Te gast bij Radio EenVandaag
Over de boerenprotesten en het stikstofbeleid. Luister vanaf minuut 30.
Wat ik heel opvallend vind in deze discussie: een jaar of tien geleden is iedereen gaan denken “we moeten meer naar de emotie van de boze burger lusteren”. Op zich is daar wel iets voor te zeggen, maar hier lijkt het wel alsof de emotie overheerst boven “wat is er eigenlijk aan de hand en wat is er eigenlijk besloten en wat is het beléid eigenlijk. Als mensen zich nu boos maken, dan gaat het in de media -en daar hebben journalisten ook hun verantwoordelijkheid-, gaat het héél veel over mensen hun emotie en weinig over wat is er feitelijk aan de hand en wat is er feitelijk besloten.
